Leon Kleimberg jest przedstawicielem współczesnego nurtu Independent. Jest analitykiem szkoleniowym i superwizorem w Brytyjskim Towarzystwie Psychoanalitycznym. Prowadzi prywatną praktykę w Londynie. Jest wykładowcą w Tavistock Clinic Adult Department oraz autorem wielu publikacji na temat psychoanalizy, psychopatologii, twórczości, imigracji i sportu. Przedmiotem jego szczególnych zainteresowań jest funkcja i rola iluzji, wiary (belief) w rozwoju człowieka oraz ich klinicznych przejawów w procesie psychoanalitycznym.

Historyk Yuval Noah Harari (2014/2019) twierdzi, że ludzie myślą raczej poprzez powieści, a nie poprzez fakty, liczby lub równania oraz że mają skłonność do psychologicznej i społecznej zabawy opartej na fikcji. Wszystkie osoby, grupy i narody mają własne baśnie i mity, a także korzystają z zabawy do komunikacji z innymi, rozrastania się i rozwoju.

Niniejszy wykład dotyczy „funkcji, tego co iluzyjne” oraz „ funkcji tego, co fikcyjne” – obie z nich łączą snucie opowieści z zabawą.

To, co iluzyjne oraz to, co fikcyjne stanowi integralną część opisywanych przez Winnicotta (1971/2011) zjawisk przejściowych w ich aspekcie rozwojowym i ewolucyjnym; istnieje związek między psychologicznym bawieniem się, snuciem opowieści oraz inscenizowaniem tych historii w settingu klinicznym.

Wykład zawiera także sugestię, że między zasadą przyjemności i zasadą rzeczywistości oddziałuje w umyśle „zasada tego, co iluzyjne”. Wspomniane tezy zostaną zilustrowane trzema przykładami klinicznymi.

Gośćmi będą:

Anna Maria Nicolo (Włoskie Towarzystwo Psychoanalityczne)

Gabriel Sapisochin (Madryckie Towarzystwo Psychoanalityczne)

Massimo Vigna-Taglianti (Włoskie Towarzystwo Psychoanalityczne)