Caroline Polmear (Brytyjskie Towarzystwo Psychoanalityczne)

Odegranie w działaniu jako nieświadomy sposób komunikowania się

Ewa Modzelewska-Kossowska (Polskie Towarzystwo Psychoanalityczne)

O pożytkach z czytania poezji. Rozważania wokół „Klęski” Bolesława Leśmiana

Wiktor Sedlak (Brytyjskie Towarzystwo Psychoanalityczne)

Od przerażenia do lęku

Caroline Polmear – psychoanalityczka szkoleniowa i superwizorka Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego i Instytutu Psychoanalizy w Londynie. Prowadzi pełnoetatową praktykę psychoanalityczną i trzy razy w roku prowadzi warsztaty kliniczne dla europejskich analityków. Od dawna interesuje się pracą psychoanalityczną z młodzieżą i młodymi dorosłymi oraz superwizuje pracę doradców studenckich na University College London.

Ewa Modzelewska-Kossowska – psychoanalityczka szkoleniowa PTPa, pracuje z dorosłymi, dziećmi i młodzieżą. W obszarze jej zainteresowań znajduje się również psychoanalityczne badanie literatury, filmu i sztuki. Wielokrotnie była nauczycielką w szkołach letnich organizowanych przez Han Groen-Prakken Psychoanalytic Institute for Eastern Europe. Od trzech lat współprowadzi, wraz z prof. Adamem Lipszycem, seminarium „Literatura austriacka i psychoanaliza” w Austriackim Forum Kultury w Warszawie.

Wiktor Sedlak – psychoanalityk szkoleniowy i superwizor Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego oraz członek honorowy Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Uczy w Polsce i Niemczech, był profesorem wizytującym na Uniwersytecie Kioto w Japonii. Prowadzi prywatną praktykę psychoanalityczną w pełnym wymiarze w północnej Anglii.

Uwaga, nowy termin wykładu!

Krzysztof Srebrny – psychoanalityk, członek PTPa. Terapeuta szkoleniowy i superwizor Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej. Założyciel Dolnośląskiej Szkoły Psychoterapii Psychoanalitycznej we Wrocławiu, kształcącej psychoterapeutów psychoanalitycznych. Prowadzi liczne seminaria i superwizje, superwizuje m.in. oddziały szpitalne i poradnie.

Mieszka i praktykuje w Sulejówku k. Warszawy.

Czwartek 6.09 – sobota 8.09.2018

W drugiej konferencji poświęconej dziejom psychoanalizy w Polsce, w polsko-żydowsko-niemieckim kontekście kulturowym uwzględnimy różne perspektywy. Przede wszystkim chcemy opowiedzieć o losach polsko-żydowskich psychoanalityków, psychiatrów i ich pacjentów w czasie wojny, Zagłady, ucieczki i emigracji. Będziemy rozmawiać o sposobach radzenia sobie z tymi doświadczeniami z perspektywy psychoanalitycznej, w wymiarze indywidualnym i społecznym.

Postawimy pytania, czy i jak wpłynęły one na przekształcenie samej metody psychoanalitycznej. Zastanowimy się nad rolą, jaką odegrała psychoanaliza w kształtowaniu się powojennych i współczesnych form pamięci zbiorowej.

Zgodnie z projektem badawczym leżącym u podstaw naszej konferencji, nacisk zostanie położony na pracę pochodzących z Polski psychiatrów i psychoanalityków, a także na polskie dyskursy dotyczące tych traumatycznych doświadczeń.

Podjęcie pracy żałoby nad eksterminacją Żydów i praktycznie ich zniknięciem z Polski, nad marginalizacją mniejszości narodowych, nad wyniszczeniem inteligencji, nad ofiarami wojny domowej i stalinizmu, nad masowymi przesiedleniami i utratą domu, to zadanie jakie ciągle stoi przed polskim społeczeństwem. O nieprzepracowaniu tych traum świadczy rosnąca dzisiaj aktywność ugrupowań skrajnie nacjonalistycznych oraz szerzące się postawy wykluczenia wobec wszelkich form inności i obcości.

Przez wiele lat nikt nie zajmował się traumatycznymi doświadczeniami totalitaryzmów dwudziestego wieku. Również w świecie zachodnim nie poruszano ich w dyskursach społecznych i milczano o nich w gabinetach psychoanalityków.

Pytania o powrót tego, co wyparte i o potencjał humanizmu w psychoanalizie wobec wyzwań zakłóconej na nowo równowagi świata zakreślają horyzont naszych wędrujących konferencji. Wyruszyliśmy z Krakowa w 2017 roku, spotykamy się w Berlinie w roku 2018 i skończymy naszą podróż w Warszawie w 2019 roku. Wielu referentów naszych konferencji zbliża się do poruszanych tematów, pokazując pojedyncze ludzkie losy i miejsca, w których miały one miejsce. Ten sposób zbliżenia miał prawdopodobnie na myśli młody Koreańczyk, kiedy na pytanie, dlaczego wyruszył w długą drogę do Auschwitz, odpowiedział: „Aby zrozumieć Europę“.